कञ्चनपुर जिल्ला, भीमदत्त नगरपालिका–३, भासीका स्थायी बासिन्दा २३ वर्षीय विपिन जोशी उच्च शिक्षा अध्ययनका लागि २०२३ सालको सेप्टेम्बर महिनामा इजरायल पुगेका थिए।
बुबा मनोज जोशी र आमा सीता जोशीका सन्तान थिए। उनी नेपालको सुदूरपश्चिम विश्वविद्यालयको ‘लर्न एन्ड अर्न’ कृषि अध्ययन कार्यक्रमअन्तर्गत इजरायलको हेमदात एकेडेमिक कलेजमा कृषि अध्ययन गर्न गएका थिए। नले इजरायलमा अध्ययन गर्नको लागि नेपाल सरकारले आयोजना गरेको प्रतियोगितामा कडा मेहनत गरेर अवसर प्राप्त गरेका थिए।
२०७९ असोज २१ गते, जब हमासले इस्रायलमा आक्रमण गर्यो, विपिन जोशी नेपालका कृषिविद् विद्यार्थी हुन्, जो “किबुत्ज़ अलुमिम” (Kibbutz Alumim) मा अध्ययनरत थिए। उनी २०२३ अक्टोबर ७ मा घातक हमास आक्रमणको क्रममा अपहरण भएका थिए।
उनी मध्यपूर्वी स्थित गाजा क्षेत्रमा कब्जामा छन्, र त्यो समयदेखि उनी अझै पनि रिहा हुन सकेका छैनन्। प्रत्यक्षदर्शीहरूले सम्झन्छन्—गोलीबार र बमवर्षाको बीचमा विपिनले असाधारण साहस देखाएका थिए। उनले आफ्ना साथीहरूलाई जोगाउने प्रयासमा हातमै आएको ग्रिनेड फ्याँकेर फिर्ता पठाए। तर केही सेकेन्डमै सशस्त्र व्यक्तिहरूले उनलाई नियन्त्रणमा लिएर गाजातर्फ ताने।
केही महिनापछि सार्वजनिक भएको एउटा छोटो भिडियोले उनी जीवित रहेको देखाएको थियो, तर त्यसपछिका दिनहरूमा पूर्ण मौनता छायो। यही मौनताले उनको परिवारलाई सबैभन्दा ठूलो पीडामा पारेको छ।
उनीकी आमा सीता जोशी र बहिनी पुष्पा जोशी अहिले इस्रायल पुगेकी छन्। त्यहाँ उनीहरूले राष्ट्रपति, मिडिया, र विभिन्न अधिकारीहरूसँग भेटघाट गर्दै आफ्ना छोरा र दाजुको सुरक्षित रिहाइका लागि लगातार अपिल र आग्रह गरिरहेका छन्।
त्यहाँ उनले भनिन्: “मेरो दाइ यहाँ पढ्न आएको हो, लड्न होइन। कृपया उनलाई फिर्ता ल्याउनुहोस्।” यो घटना अब केवल परिवारको पीडा होइन—यो नेपालको सामूहिक दुःख बनेको छ। हजारौं नेपालीहरूले सामाजिक सञ्जालमा #FreeBipin र #BringBackBipin ह्यासट्यागमार्फत आवाज उठाइरहेका छन्।
आमा सीता जोशी र बहिनी पुष्पाले संयुक्त राष्ट्रसङ्ग पनि आफ्नो अपील प्रस्तुत गर्ने तयारी गरिरहेका छन्। नेपाल सरकार पनि विपिनको सुरक्षित रिहाइको लागि प्रयासरत छ।
आज पनि उनीकी आमा आफ्नो छोराको तस्वीर नजिक राखेर बारम्बार भन्छिन्: “म विश्वास गर्छु मेरो छोरो फिर्ता आउनेछ। आफ्नो अन्तिम श्वाससम्म पर्खिरहनेछु।”
यो केवल हराएको विद्यार्थीको कथा मात्र होइन, यो आमाको आँसु, बहिनीको अडिग अपील, र राष्ट्रको आशाको कथा हो। विपिन जोशीलाई घर फिर्ता ल्याउनु जरुरी छ—किनभने कुनै युद्धले परिवारको प्रेम चोर्नु हुँदैन।
